Άρθρα Σύνταξης

No. 11587

Οι συναντήσεις με θετική ενέργεια εμπλουτίζουν τη ζωή μας

Η ζωή μας καθορίζεται από τους ανθρώπους που συναντάμε. Ο πρόεδρος Ικέντα ήταν ένας αληθινός ηγέτης των ανθρώπων που περισσότερο από οποιονδήποτε εκτιμούσε το κάθε άτομο, με το οποίο δημιουργούσε σχέση. Πάνω από όλα, έδινε μεγάλη αξία στον «μυστικό δεσμό» με τον μέντορά του, Τζόσεϊ Τόντα, και τον θεωρούσε την ύψιστη τιμή στη ζωή του. Αυτός ο μέντορας και ο μαθητής με την απόλυτη ενότητα συναντήθηκαν για πρώτη φορά στις 14 Αυγούστου του 1947. Ο πρόεδρος Ικέντα συχνά περιέγραφε αυτή τη στιγμή ως καθοριστική για την υπόλοιπη ζωή του. Στην Νέα Ανθρώπινη Επανάσταση, το έργο που ο πρόεδρος Ικέντα ξεκίνησε και ολοκλήρωσε στις 6 Αυγούστου [του 1993 και του 2018 αντίστοιχα], περιγράφει σε διάφορα σημεία τη στιγμή που τον Αύγουστο του 1954, επτά δεκαετίες πριν, ο κ. Τόντα του εμπιστεύτηκε το παγκόσμιο κόσεν-ρούφου, καθώς ατένιζαν μαζί τη θάλασσα από την παραλία στην Ατσούτα: «Πρέπει να φωτίσεις την Ασία και ολόκληρο τον κόσμο με το φως του Μυστικού Νόμου. Πρέπει να το κάνεις στη θέση μου.» Ο πρόεδρος Ικέντα χάραξε αυτά τα λόγια του μέντορά του στην νεανική του καρδιά και τα έκανε πραγματικότητα. Ο δρόμος των μαθητών είναι να διευρύνουν τον αριθμό των μποντισάτβα της γης παντού στον κόσμο και στις επόμενες γενιές, ώστε να χτίσουν ένα ακλόνητο θεμέλιο για διαρκή ειρήνη. Ο πρόεδρος Ικέντα συνήθιζε να παρομοιάζει τη σχέση ανάμεσα στον μέντορα και μαθητή με αυτή της βελόνας και της κλωστής. Ο μέντορας είναι η βελόνα και ο μαθητής η κλωστή. Στο ράψιμο η βελόνα δείχνει τον δρόμο πάνω στο ύφασμα, αλλά στο τέλος είναι η κλωστή που παραμένει και συγκρατεί τα πάντα. Μας έδειξε μέσα από το δικό του παράδειγμα τον τρόπο ζωής ενός μαθητή που δημιουργεί αξίες – κάνοντας τις σκέψεις και τις δράσεις του μέντορά του δικές του.

Στις 20 Αυγούστου του 1979 ο πρόεδρος Ικέντα επισκέφτηκε για πρώτη φορά το Εκπαιδευτικό Κέντρο στο Ναγκάνο, τέσσερις μήνες αφότου παραιτήθηκε από τη θέση του προέδρου της Σόκα Γκάκκαϊ. Σε μια εποχή που το ιερατείο τον απέτρεπε από το να παρευρίσκεται σε δραστηριότητες, εκείνος έβγαλε αναμνηστικές φωτογραφίες με περίπου 3.000 μέλη. Μέσα από την καρδιά του αντάλλασσε μια θερμή χειραψία με το κάθε άτομο. Οι προσπάθειές του να σφυρηλατήσει αιώνιους δεσμούς με τα μέλη δημιούργησαν την ορμή για να αντιμετωπίσει αργότερα τα καταπιεστικά μέτρα του ιερατείου. «Μαζί με τον μέντορά μας!» – αυτός είναι ο όρκος μας ως μαθητές του προέδρου Ικέντα. Υπάρχουν μέλη για τα οποία μια μοναδική φωτογραφία με τον μέντορά τους έγινε το σημείο αφετηρίας της ζωής τους. Άλλοι κινητοποιήθηκαν για να ξεπεράσουν δυσκολίες ξανά και ξανά μέσα από μία μοναδική συνάντηση. Και υπάρχουν νέοι άνθρωποι που μέσα από τα γραπτά του μέντορά τους συγκινούνται από το πνεύμα του και αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις της ζωής έχοντας χαράξει στην καρδιά τους ένα και μόνο απόσπασμα ως οδηγό τους στην πίστη. Όλοι προχωρούν στο ταξίδι του κοινού τους αγώνα, ενώ διεξάγουν έναν εσωτερικό διάλογο με τον μέντορά τους. Ο Νίτσιρεν Νταϊσόνιν γράφει: «Αναρωτιέμαι αν εσύ κι εγώ δεν έχουμε δεσμευτεί ο ένας στον άλλο ως μέντορας και μαθητής στο παρελθόν πριν αμέτρητα κάλπα» (WND-1, 309). Όταν δεσμευόμαστε να αγωνιστούμε μαζί καθ’ όλη τη διάρκεια του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος και βασίζουμε τη ζωή μας στη βουδιστική οπτική του μέντορα και μαθητή, που είναι γεμάτη δράση, ένας απεριόριστος δρόμος ζωής ανοίγεται μπροστά μας. Σήμερα, για μια ακόμη φορά, ας προχωρήσουμε μαζί με τον μέντορά μας στο κόσεν-ρούφου και με τους ευγενείς συνοδοιπόρους μας στην πίστη. Ας καταφέρουμε όσο περισσότερες συναντήσεις μπορούμε με θετική ενέργεια που εμπλουτίζουν τη ζωή μας, δημιουργώντας νέες φιλίες και διεξάγοντας διαλόγους, για να διευρύνουμε έτσι το κίνημά μας για την ευτυχία.

(Μεταφρασμένο από τα ιαπωνικά στα αγγλικά από το τεύχος Αυγούστου 2024 της Daibyakurenge, του μηνιαίου περιοδικού μελέτης της Σόκα Γκάκκαϊ).

Απονέμοντας ένα διαμαντένιο στέμμα ελπίδας στους πρεσβευτές από το μέλλον

Η ανατροφή των μελών του τμήματος του Μέλλοντος είναι μια πολύ ιερή προσπάθεια που θα διαμορφώσει την επόμενη γενιά. Αυτός ο μήνας σηματοδοτεί την 60η επέτειο από την ίδρυση του τμήματος των μαθητών γυμνασίου, στις 6 Ιουνίου του 1964. Εκείνη την εποχή ο Πρόεδρος Ικέντα αφιερωνόταν ολόκαρδα στην ανατροφή των μελών αυτού του τμήματος. Όταν ένας ανώτερος υπεύθυνος επισήμανε πως άλλοι τομείς είχαν προτεραιότητα, εκείνος απάντησε με σθένος: «Στα επόμενα 30 ή 40 χρόνια, η σπουδαιότητα των όσων κάνω τώρα θα γίνει ξεκάθαρη». Η πεποίθησή του έπαιρνε επίσης τη μορφή της προθυμίας να αναλάβει δράση. Αυτό εκφραζόταν μέσα από τις επισκέψεις και την ενθάρρυνση στους «νεαρούς φοίνικες» του τμήματος του Μέλλοντος όπου κι αν πήγαινε. Πολλά από αυτά τα νεαρά μέλη που έλαβαν την ενθάρρυνση του Προέδρου Ικέντα έχουν ορθώσει το ανάστημά τους για να γίνουν υπεύθυνοι στην Σόκα Γκάκκαϊ και ηγετικές μορφές στην κοινωνία. Η ευγενής ζωή τους, όπως εξελίσσεται, επιβεβαιώνει την αλήθεια των λόγων του Νταϊσόνιν ότι «Αν ένας δάσκαλος έχει έναν καλό μαθητή, τότε και οι δύο θα αποκομίσουν τον καρπό της Φώτισης του Βούδα». (WND-1, 909) Η ανατροφή του τμήματος του Μέλλοντος από τον Πρόεδρο Ικέντα βασιζόταν στην εμπιστοσύνη. Δινόταν με θέρμη σε κάθε αλληλεπίδραση με νεαρούς ανθρώπους, σεβόμενος τον κάθε έναν ως άτομο. Ήταν σαν να έπαιρνε μέρος σε μια σοβαρή αλλά χαρούμενη τελετή, στην οποία απένειμε ένα διαμαντένιο στέμμα ελπίδας στον κάθε έναν από αυτούς. * Τον Ιούλιο του 1966, πραγματοποιήθηκε η πρώτη εκπαιδευτική συνάντηση σε εξωτερικό χώρο από το τμήμα του γυμνασίου στο εκπαιδευτικό κέντρο της Καναγκάουα στο Χακόνε. Εγώ κάλυπτα ως δημοσιογράφος της Σέικιο Σίμπουν (Seikyo Shimbun) αυτή τη συνάντηση και συγκινήθηκα βαθιά από την στάση του Προέδρου Ικέντα. Απευθυνόταν στους νέους με ειλικρίνεια και χωρίς διστακτικότητα, ενώ τόσο τα λόγια του όσο και η συμπεριφορά του ήταν ανεπιτήδευτα. Η ανησυχία μου πως τα μέλη του τμήματος των μαθητών γυμνασίου δεν θα μπορούσαν να αντεπεξέλθουν στην εκπαίδευσή του αποδείχτηκε αβάσιμη. Όλοι ήταν ιδιαίτερα δεκτικοί στο πνεύμα της αυστηρής ευσπλαχνίας του μέντορά τους και στην ολόκαρδη φροντίδα του. Τα λόγια του, που αποκρυσταλλώνουν το πνεύμα του να αξιοποιεί κάθε ευκαιρία για να γαλουχήσει τα μέλη του τμήματος του Μέλλοντος, εξακολουθούν να έχουν αντίκτυπο στα νεαρά μέλη σήμερα. Αυτό οφείλεται στην δυνατή του πίστη στο τμήμα του Μέλλοντος και στους αμοιβαίους δεσμούς ανάμεσα στον μέντορα και στον μαθητή. Τον Μάιο και τον Ιούνιο του 1974, κατά τη διάρκεια της πρώτης επίσκεψης του Προέδρου Ικέντα στην Κίνα, αλληλεπιδρούσε αυθόρμητα με τις ομάδες των παιδιών που συνάντησε. Δεν είχε ίχνος προσποίησης· η ειλικρίνειά του ήταν αμετάβλητη, ανεξάρτητα από το ποιον συναντούσε. Σε μια συνάντηση με ένα νεαρό κορίτσι από την Κίνα που τον ρώτησε για την καταγωγή του, της είπε πως ήταν από την Ιαπωνία και πρόσθεσε: «Ήρθα μέχρι εδώ μόνο και μόνο για να σε συναντήσω». Αυτό ήταν το αληθινό και ειλικρινές του συναίσθημα, μια έκφραση της ανθρωπιστικής του επιθυμίας να σφυρηλατήσει δεσμούς προσωπικής φιλίας με όλους όσους συναντούσε. Με αυτή τη στάση δημιούργησε δεσμούς εμπιστοσύνης με τους ανθρώπους στην Κίνα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία από το να έχεις ένα μέντορα που πάντα πιστεύει σε εσένα στις ταραχώδεις μέρες της νιότης σου. Τώρα, ας κάνουμε τη συμπεριφορά του Προέδρου Ικέντα πρότυπό μας, καθώς ξεκινάμε να αναθρέψουμε τους θησαυρούς μας του μέλλοντος. (Μεταφρασμένο από τα ιαπωνικά στα αγγλικά από το τεύχος Ιουνίου 2024 της Daibyakurenge, του μηνιαίου περιοδικού μελέτης της Σόκα Γκάκκαϊ)

3η Μαΐου – Η αιώνια ημέρα μιας καινούριας αρχής

Η 3η Μαΐου είναι η Ημέρα της Σόκα Γκάκκαϊ και η Ημέρα των Μητέρων της Σόκα, προς τιμή όλων των γυναικών της Σόκα, οι οποίες αξίζουν τον μέγιστο έπαινο.
Στις 3 Μαΐου του 1972, κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στο Παρίσι, ο Πρόεδρος Νταϊσάκου Ικέντα μίλησε για την ιστορία του κόσεν-ρούφου και εξήγησε πως για την Σόκα Γκάκκαϊ η 3η Μαΐου είναι η ημέρα της Πρωτοχρονιάς.
Διευκρίνισε τη βαθιά σημασία αυτής της ημέρας το 1980, έναν χρόνο μετά την παραίτησή του από την θέση του ως Προέδρου της Σόκα Γκάκκαϊ. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στο Κάνσαϊ, σχεδίασε ένα έργο καλλιγραφίας με τη φράση «3η Μαΐου» γραμμένη με μεγάλους κινέζικους χαρακτήρες, και στο περιθώριο, μία λίστα με μικρότερους χαρακτήρες, όπου κατέγραφε τις ημερομηνίες των σημαντικών ορόσημων της Σόκα Γκάκκαϊ. Αυτές περιλαμβάνουν την 3η Μαΐου του 1951 (όταν ο πρόεδρος Τόντα έγινε ο δεύτερος πρόεδρος της Σόκα Γκάκκαϊ)· την 3η Μαΐου του 1960 (όταν ο πρόεδρος Ικέντα έγινε ο τρίτος πρόεδρος της Σόκα Γκάκκαϊ)· και την 3η Μαΐου του 1979. Αυτές οι ημερομηνίες συνοδεύονται από τη φράση: «Αυτή η μέρα είναι το σημείο αφετηρίας της Σόκα Γκάκκαϊ.»1
Οι τρεις ιδρυτές πρόεδροι αφιέρωσαν τη ζωή τους στο να διαδώσουν θαρραλέα τον Βουδισμό, έχοντας χαράξει στο βάθος της ύπαρξής τους την ακλόνητη απόφαση του Νίτσιρεν Νταϊσόνιν: «Αυτό θα δηλώσω. Ας με απαρνηθούν οι θεοί. Ας υποβληθώ σε όλους τους διωγμούς. Εγώ θα εξακολουθήσω να δίνω τη ζωή μου για χάρη του
1 Αναρτημένο πλέον ως κρεμάμενη περγαμηνή, αυτό το έργο καλλιγραφίας προβάλλει τους κινέζικους χαρακτήρες που σημαίνουν «3 Μαΐου» με έντονες και ζωηρές πινελιές κάθετα στο κέντρο. Στο περιθώριο από την δεξιά πλευρά, είναι γραμμένες οι ακόλουθες ημερομηνίες:
3 Μαΐου 1951 (η ορκωμοσία του Τζόσεϊ Τόντα ως δεύτερου προέδρου της Σόκα Γκάκκαϊ)
3 Μαΐου 1960 (η ορκωμοσία του προέδρου Ικέντα ως τρίτου προέδρου της Σόκα Γκάκκαϊ)
3 Μαΐου 1979 (η γενική συνάντηση τομεαρχών, στην οποία ο πρόεδρος Ικέντα παραιτήθηκε επίσημα από τη θέση του ως τρίτου προέδρου, σε συνέχεια της παραίτησής του στις 24 Απριλίου)
3 Μαΐου 1983 (εκφράζοντας την απόφαση του προέδρου Ικέντα να ανοίξει τον δρόμο για την νέα ανάπτυξη της Σόκα Γκάκκαϊ μέσα στα επόμενα τρία χρόνια) και
3 Μαΐου 2001 (στοχεύοντας στην πρώτη 3η Μαΐου του 21ου αιώνα).
Κάτω από αυτές είναι γραμμένη η ημερομηνία 3η Μαΐου 1952 (η ημερομηνία γάμου του προέδρου και της κ. Ικέντα). Αυτή η λίστα με τις ημερομηνίες συνοδεύεται από τα λόγια: «Αυτή η ημερομηνία [η 3η Μαΐου] / είναι το σημείο αφετηρίας της Σόκα Γκάκκαϊ. / Γραμμένο στις 3 Μαΐου 1980./ Η καρδιά μου ήρεμη και γαλήνια./ Με τα χέρια ενωμένα σε στάση προσευχής. / Νταϊσάκου.»
2
Νόμου» (WND-1, 280). Η ανυποχώρητη δέσμευσή τους ως άμεσων διαδόχων του Νταϊσόνιν, που έχουν κληρονομήσει τον μεγάλο του όρκο και έχουν αντιμετωπίσει και ξεπεράσει κάθε μορφή διωγμού, είναι ακριβώς το θεμέλιο της Σόκα Γκάκκαϊ πάνω στο οποίο θα πρέπει να στηρίξουμε όλοι τη δική μας ζωή.
*
Ο ίδιος ο πρόεδρος Ικέντα όρισε την 3η Μαΐου ως την αιώνια ημέρα μιας καινούριας αρχής για όλα τα μέλη της Σόκα Γκάκκαϊ. Στις 3 Μαΐου του 1958, στον απόηχο του θανάτου του προέδρου Τόντα [στις 2 Απριλίου], ενώ ήταν διάχυτη μια μελαγχολική διάθεση, παρουσίασε την ιδέα του για τις Επτά Καμπάνες2 ως μια νέα κατεύθυνση για τη Σόκα Γκάκκαϊ, για να δώσει ένα φως ελπίδας. Ο κ. Τόντα έλεγε συχνά ότι η Σόκα Γκάκκαϊ ξεκινούσε κάθε επτά χρόνια για μια φάση σπουδαίας νέας ανάπτυξης και ο Πρόεδρος Ικέντα το μετέτρεψε σε προσωπική του απόφαση.
Χρόνια αργότερα [το 1997] διεύρυνε το όραμά του που εκτεινόταν πλέον μέχρι το δεύτερο μισό του 23ου αιώνα. Ξεκινώντας με την σταθεροποίηση των θεμελίων για την ειρήνη το πρώτο μισό του 21ου αιώνα, συνέχισε με την καθιέρωση της αξιοπρέπειας της ζωής ως θεμελιώδους πνεύματος σε ολόκληρο τον κόσμο με στόχο την άνθηση ενός ανθρωπιστικού πολιτισμού. Αυτό το όραμα το κληροδότησε στους μαθητές του.
Συνεπώς, καθώς γιορτάζουμε την πρώτη 3η Μαΐου μετά τον θάνατο του προέδρου Ικέντα, θα πρέπει να είμαστε γεμάτοι ελπίδα, πεποίθηση και αποφασισμένοι να του ανταποδώσουμε την ευγνωμοσύνη μας ως μαθητές, κάνοντας το όραμα του μέντορά μας πραγματικότητα.
Την ημέρα της ανακήρυξής του ως τρίτου προέδρου της Σόκα Γκάκκαϊ στις 3 Μαΐου του 1960, ο πρόεδρος Ικέντα έγραψε στο ημερολόγιό του την απόφασή του να «ξεκινήσει για τη μεγαλύτερη πρόκληση της ζωής του, να διαδώσει τον Νόμο, υπερβαίνοντας τα όρια της ζωής και του θανάτου.» Κάνοντας τον μεγάλο όρκο των πρώτων τριών προέδρων δικό μας, ας κρούσουμε την καμπάνα της νίκης του μέντορα και μαθητή, υπερβαίνοντας τα όρια της ζωής και του θανάτου!

(Μεταφρασμένο από τα ιαπωνικά στα αγγλικά από το τεύχος Μαΐου 2024 της Daibyakurenge, του μηνιαίου περιοδικού μελέτης της Σόκα Γκάκκαϊ)
2 Επτά Καμπάνες: Η πρώτη σειρά από τις Επτά Καμπάνες αποτελείται από επτά διαδοχικές επταετείς περιόδους στην ανάπτυξη της Σόκα Γκάκκαϊ από την ίδρυσή της το 1930 έως το 1979. Στις 3 Μαΐου του 1958, λίγο μετά τον θάνατο του προέδρου Τόντα στις 2 Απριλίου, ο πρόεδρος Ικέντα, γενικός υπεύθυνος τότε του τμήματος των νέων της Σόκα Γκάκκαϊ, παρουσίασε αυτή την ιδέα και ανακοίνωσε τους στόχους για τις επακόλουθες επταετείς περιόδους. Στις 3 Μαΐου του 1966 μίλησε για μια νέα σειρά Επτά Καμπανών που ο ίδιος οραματιζόταν να αναπτύσσεται τον 21ο αιώνα.

Αμέτρητα άνθη κερασιάς κοσμούν το κάστρο του μέντορα και μαθητή της Σόκα

Τον μήνα Απρίλιο, εβδομήντα χρόνια πριν, ο δεύτερος πρόεδρος της Σόκα Γκάκκαϊ, Τζόσεϊ Τόντα, ενώ στεκόταν στην τοποθεσία του Κάστρου Αόμπα στο Σεντάι, δήλωσε: «Η Σόκα Γκάκκαϊ πρέπει να χτίσει το κάστρο της από ικανούς ανθρώπους!» Με την ευκαιρία αυτή, ο νεαρός Νταϊσάκου Ικέντα τον ρώτησε τι πρέπει να κάνουν οι νέοι άνθρωποι για να γίνουν πραγματικά ικανά άτομα. Ο πρόεδρος Τόντα απάντησε ότι τρία κύρια χαρακτηριστικά είναι απαραίτητα: «η συνείδηση της αποστολής», «το πνεύμα βελτίωσης» και «η υπομονή». Χωρίς επίγνωση της αποστολής μας, δεν μπορούμε να κάνουμε να εκδηλωθεί από μέσα μας η δύναμη των μποντισάτβα της γης. Ωστόσο, αυτό από μόνο του δεν αρκεί. Μόνο αν έχουμε παράλληλα ένα πνεύμα συνεχούς αυτοβελτίωσης και την επιμονή να προκαλούμε σταθερά τον εαυτό μας, μπορούμε να κάνουμε το δυναμικό μας να ανθίσει στο έπακρο. Αυτές είναι ουσιώδεις κατευθυντήριες οδηγίες που πρέπει να χαράξουν στην καρδιά τους οι διάδοχοί μας που διακρίνονται από νεανικό πνεύμα. Την ίδια στάση θα πρέπει να έχουν κι εκείνοι που υποστηρίζουν και γαλουχούν νέους ανθρώπους. Αν δεν αγωνιζόμαστε να αναπτυχθούμε και να προοδεύσουμε στη δική μας ζωή, δεν θα καλλιεργήσουμε την ικανότητα να διακρίνουμε το δυναμικό του κάθε ατόμου και να το εμπνεύσουμε. Αυτό, επίσης, το μαθαίνουμε από τη δράση του προέδρου Ικέντα. Έχοντας την προσοχή του εστιασμένη στο μέλλον του παγκόσμιου κόσεν-ρούφου, ήταν πάντα στην πρώτη γραμμή αγωνιζόμενος για την πραγματοποίησή του. Εν μέσω των σπουδαίων καθημερινών του δραστηριοτήτων, διέκρινε, περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον, το δυναμικό σε κάθε άτομο, το ενθάρρυνε και το καλλιεργούσε. *
2
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον τρόπο με τον οποίο ο πρόεδρος Ικέντα 50 χρόνια πριν ενθάρρυνε νεαρά μέλη την ημέρα που όρισε την 28η Απριλίου1 ως την Ημέρα της Ισικάουα και την Ημέρα της Τογιάμα. Επρόκειτο να πραγματοποιηθεί μια γενική συνάντηση [για τον εορτασμό της 20ης επετείου της Χοκιρούκου Σόκα Γκάκκαϊ] στην πόλη Καναζάουα. Μόλις έφτασε στον τόπο της συνάντησης, προχώρησε προς τα μέλη του τμήματος των νέων που βρίσκονταν στον χώρο της υποδοχής και ειλικρινά τους ενθάρρυνε. Επίσης συνέθεσε μια σειρά ποιημάτων, για να αφιερώσει στους νέους ανθρώπους που δεν μπορούσε να συναντήσει προσωπικά. Ένα από αυτά έλεγε: «Όπως το Όρος Χακούμπα/ να στέκεσαι υπερήφανα/ όπως θα κάνω κι εγώ.»2 Καθώς το έκανε αυτό, ο Πρόεδρος Ικέντα δεν σκεφτόταν μόνο όλα τα μέλη που επισκεπτόταν εκείνη την ημέρα, αλλά επίσης και τα μέλη του τμήματος νέων που είχαν μετοικήσει μακριά από την περιοχή. Πάντα σκεφτόταν ποιά δράση θα μπορούσε να αναλάβει ώστε να γαλουχήσει και να ενθαρρύνει τα νεαρά μέλη. Η σημερινή Σόκα Γκάκκαϊ έχει χτιστεί πάνω σε αυτές τις άοκνες προσπάθειες. Ένα περίφημο απόσπασμα, που παραθέτει ο Νίτσιρεν Νταϊσόνιν, λέει: «αν θέλετε να αντιληφθείτε ποια αποτελέσματα θα εμφανιστούν στο μέλλον, παρατηρήστε τα αίτια που υπάρχουν στο παρόν» (WND-1, 279). Σας παρακαλώ, αναρωτηθείτε «Είμαι γεμάτος/-η πάθος για την αποστολή μου για το κόσεν-ρούφου; Έχω το πνεύμα να αγωνιστώ για την αυτοβελτίωσή μου στο πλευρό των νέων, ενώ αποτελώ ο ίδιος/η ίδια ένα καλό παράδειγμα; Αυτή είναι η κινητήρια δύναμη για να εξασφαλίσουμε την διαιώνιση του κάστρου του μέντορα και μαθητή της Σόκα. Τώρα που έχει έρθει η άνοιξη, ας κάνουμε τα λουλούδια της φιλίας να ανθίσουν στο έπακρο, όμοια με τις κερασιές που λούζονται στο φως του ήλιου κι ας συνθέσουμε εντυπωσιακές ιστορίες ανάπτυξης και προόδου στο πλευρό των νέων ανθρώπων στις κοινότητές μας. (Μεταφρασμένο από τα ιαπωνικά στα αγγλικά από το τεύχος Απριλίου 2024 της Daibyakurenge, του μηνιαίου περιοδικού μελέτης της Σόκα Γκάκκαϊ).

1 Η 28η Απριλίου είναι η επέτειος της πρώτης διακήρυξης από τον Νίτσιρεν Νταϊσόνιν, του Ναμ μιόχο ρένγκε κιο, το 1253.
2 Όρος Χακούμπα: Όρος των νομών Τογιάμα και Ναγκάνο, τμήμα των ιαπωνικών Άλπεων

ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2024 Άρθρο

Λάμψτε ως νεανικοί διάδοχοι και μποντισάτβα της γης

Την 1η Μαρτίου 1954, ο νεαρός Νταϊσάκου Ικέντα έγραψε στο ημερολόγιό του: «Επιτέλους έφτασε η άνοιξη! Το απαλό αεράκι, το φύλλωμα που βλασταίνει, η ομίχλη – όλα μοιάζουν να διαποτίζουν με δύναμη τη ζωή μας.» Την εποχή που το έγραψε αυτό, λειτουργώντας, όπου πήγαινε, ως εκπρόσωπος του μέντορά του, κατέβαλλε προσπάθειες στο έπακρο. Παρόλο που τον ταλαιπωρούσαν μόνιμα δέκατα, ως ένας νεαρός 26χρονος Βουδιστής επαναστάτης αντίκριζε το μέλλον με αισιοδοξία και με ποιητικό πνεύμα, ενώ βρισκόταν σε διαρκή επαφή με τον πραγματικό κόσμο. Ήταν ένας αληθινός πρωταθλητής του ανθρώπινου πνεύματος, ένα μεγαλοπρεπές λουλούδι που άνθιζε με την ακλόνητη αποφασιστικότητα η οποία ενυπάρχει στη Σούτρα του Λωτού: «Δεν ενδιαφερόμαστε για το σώμα ή τη ζωή μας/ αλλά νοιαζόμαστε μόνο για την ανυπέρβλητη οδό.»1 Ήταν περίπου η ίδια εποχή που ο δεύτερος πρόεδρος της Σόκα Γκάκκαϊ, Τζόσεϊ Τόντα του είπε: «Νταϊσάκου, να το θυμάσαι: Τα πάντα θα εξαρτηθούν από τον τρίτο πρόεδρο. Ο τρίτος πρόεδρος θα είναι πάρα πολύ σημαντικός!» Λίγο αργότερα, ο κ. Τόντα τον όρισε γενικό υπεύθυνο του τμήματος των νέων, λέγοντας: «Σου εμπιστεύομαι τα πάντα!» Αυτός ο μήνας σηματοδοτεί την 70η επέτειο από αυτή την ανάθεση. Ο πρόεδρος Ικέντα, κατανοώντας βαθιά τα αισθήματα του μέντορά του, όρθωσε το ανάστημά του με την απόφαση να γίνει η κινητήρια δύναμη για την ανάπτυξη ολόκληρης της Σόκα Γκάκκαϊ, υπερβαίνοντας το ρόλο του ως υπεύθυνου του τμήματος των νέων. Ένα τέτοιο αίσθημα υπευθυνότητας είναι το πρωταρχικό πνεύμα που όλοι οι μποντισάτβα της γης, οι διάδοχοι με νεανικό πνεύμα, θα πρέπει να χαράξουν στα βάθη της καρδιάς τους.

*

Όταν ενθάρρυνε τα μέλη, ο πρόεδρος Ικέντα ήταν απόλυτα αφοσιωμένος στο να τα προσεγγίζει με ενσυναίσθηση, προσπαθώντας να κατανοήσει την προσωπική κατάσταση του κάθε ατόμου, σεβόμενος την μοναδική του ατομικότητα. Είχε και ένα ισχυρό πνεύμα αναζήτησης, εμβαθύνοντας πάντα τον δικό του τρόπο σκέψης μέσα από τις αλληλεπιδράσεις του με νέους ανθρώπους. Τον Μάρτιο του 1974 ταξίδεψε στη Βόρεια και την Κεντρική Αμερική για να συναντηθεί με μέλη των περιοχών αυτών και να τους προσφέρει καθοδήγηση. Σε μια συνάντηση με ερωτήσεις και απαντήσεις που πραγματοποιήθηκε στη Φλόριντα, ένα νεαρό μέλος τον ρώτησε τι είναι αυτό που κάνει τον Βουδισμό μοναδικό. Ο Πρόεδρος Ικέντα τόνισε ότι η θρησκεία υπάρχει για χάρη των ανθρώπων και όχι το αντίστροφο και πως ο Βουδισμός του Νίτσιρεν ενσαρκώνει αυτή την αλήθεια. Έκτοτε, έδινε μόνιμα έμφαση στην οπτική της «θρησκείας προς χάρη των ανθρώπων» ως την κατεξοχήν ουσία του Βουδισμού του Νίτσιρεν. Μετά τη συνάντηση, είπε σε εμάς που ταξιδεύαμε μαζί του ότι η συνεδρία ερωτήσεων-απαντήσεων ήταν πολύ σημαντική και πως θα έπρεπε να φροντίσουμε να την θυμόμαστε. Μέσα από την αλληλεπίδρασή του με τους νέους εκείνη την ημέρα, ο πρόεδρος Ικέντα διευκρίνισε τον τρόπο σκέψης του. Σήμερα, μισό αιώνα αργότερα, μπορώ ακόμα να θυμηθώ την δυνατή εντύπωση που μου δημιούργησε εκείνη η στιγμή. Σε ένα δοκίμιο που δημοσιεύτηκε στις 16 Μαρτίου [του 2000], ο πρόεδρος Ικέντα παρότρυνε τα μέλη να συνειδητοποιήσουν ότι ο καθένας είναι παίκτης-κλειδί για την επίτευξη του κόσεν-ρούφου, με άλλα λόγια, να θεωρούν τη Σόκα Γκάκκαϊ ένα αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού τους. Ας φωτίσουμε με ζέση τις κοινότητές μας και τον κόσμο με τη συνειδητοποίηση ότι ο καθένας από εμάς είναι ένας Σινίτσι Γιαμαμότο που θα εγκαθιδρύσει μια νεανική Σόκα Γκάκκαϊ παγκοσμίως! Έχοντας ξεπεράσει το δριμύ κρύο του χειμώνα, ας ανθίσουμε σαν τα λαμπρά λουλούδια της άνοιξης! (Μεταφρασμένο από τα ιαπωνικά στα αγγλικά από το τεύχος Μαρτίου 2024 της Daibyakurenge, του μηνιαίου περιοδικού μελέτης της Σόκα Γκάκκαϊ).

1 Η Σούτρα του Λωτού, μετάφραση Π. Μπολανάκης, εκδόσεις Κέδρος, Αθήνα 2006, 13οκεφάλαιο «Ενθαρρύνοντας την αφοσίωση», σ.282. (Σ.τ.Μ.)

Άρθρο σύνταξης του προέδρου της Σόκα Γκάκκαϊ, Μινόρου Χαράντα

Με νεανικό πνεύμα! Σε αλληλεγγύη με τους νέους μας!

Σε ολόκληρο τον κόσμο, οι συνοδοιπόροι μας στην πίστη μοιράζονται γεμάτοι ενθουσιασμό τον Βουδισμό του Νίτσιρεν με τους φίλους τους. Φυσικά, οι απαρχές αυτού του ενθουσιώδους πνεύματος βρίσκονται στην ιστορική καμπάνια του Φεβρουαρίου1, της οποίας ηγήθηκε ο νεαρός τότε Νταϊσάκου Ικέντα. Αυτή ήταν η καμπάνια του 1952, στην οποία ο ίδιος ήταν πρωτοπόρος σε ένα αποφασιστικό βήμα προόδου που τελικά οδήγησε στην πραγματοποίηση του στόχου που είχε θέσει ο μέντοράς του, Τζόσεϊ Τόντα: να γίνουν δηλαδή μέλη της Σόκα Γκάκκαϊ 750 χιλιάδες οικογένειες. Παρότρυνε τα μέλη, λέγοντας: «Ας γιορτάσουμε τον Φεβρουάριο, τον μήνα των γενεθλίων του προέδρου Τόντα, με μια σημαντική αύξηση στον αριθμό των μελών μας!» Το πάθος ενός και μόνο νέου μεταδόθηκε σε κάθε γωνιά της οργάνωσης και έγραψε ιστορία. Ο νεαρός Νταϊσάκου Ικέντα επισκεπτόταν το ένα σπίτι μετά το άλλο, ακούγοντας προσεκτικά τα προβλήματα των ανθρώπων, σφυρηλατώντας προσωπικές σχέσεις και βοηθώντας το κάθε άτομο να αφυπνιστεί στην αποστολή του ως μποντισάτβα της γης. Αυτή είναι η συνταγή για τη νίκη που εμείς, ως μαθητές του προέδρου Ικέντα, θα πρέπει να συνεχίσουμε να εφαρμόζουμε και στο μέλλον με ακλόνητη αποφασιστικότητα. Στις 11 Φεβρουαρίου 1993, την επέτειο της γέννησης του κ. Τόντα, ο πρόεδρος Ικέντα έγραψε τον επίλογο της Νέας Ανθρώπινης Επανάστασης κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψής του στη Βραζιλία ,όπου αναφέρει το εξής : «Η αποστολή μου ως μαθητή του ήταν να διακηρύξω στον κόσμο τα εκπληκτικά επιτεύγματα του δασκάλου μου.»2 Την ίδια μέρα, στην τελετή απονομής επίτιμου διδακτορικού [από το Ομοσπονδιακό Πανεπιστήμιο του Ρίο ντε Τζανέιρο], σε ομιλία μπροστά σε κορυφαίους διανοούμενους διαφόρων επιστημονικών κλάδων, εξέφρασε την επιθυμία του να αφιερώσει αυτό το διδακτορικό στην μνήμη του κ. Τόντα. Αυτό ήταν αναμφίβολα μια διακήρυξη της νίκης μέντορα και μαθητή· συγκινήθηκα βαθιά όταν το έμαθα. 1 Καμπάνια του Φεβρουαρίου: Τον Φεβρουάριο του 1952, ο Πρόεδρος Ικέντα, σύμβουλος εκείνη την περίοδο στην περιοχή Καμάτα του Τόκιο, ξεκίνησε μια δυναμική καμπάνια διάδοσης. Μαζί με τα μέλη της Καμάτα, ξεπέρασε το προηγούμενο μηνιαίο ρεκόρ των περίπου 100 νέων οικογενειών-μελών συστήνοντας τον Βουδισμό του Νταϊσόνιν σε 201 νέες οικογένειες – μέλη.
2 SGI Newsletter No. 3232.
Ενώ έκανα δραστηριότητες στο πλευρό του προέδρου Ικέντα, πάντα ένιωθα πως το πνεύμα του ήταν το πνεύμα ενός νέου, η ζωή του οποίου ήταν πάντα σε πλήρη ταύτιση με αυτή του μέντορά του. Έγραψε κάποτε: «Μέχρι και σήμερα, διαρκώς κάνω διάλογο με τον μέντορά μου. Έχω την αίσθηση ότι στέκομαι μπροστά του όπως όταν ήμουν νέος.»3 Με παρόμοιο τρόπο, όταν αναζητούμε τον μέντορα στην καρδιά μας και ανανεώνουμε τον όρκο μας για το κόσεν-ρούφου, θα ξεχυθεί από μέσα μας μια νέα και πανίσχυρη δύναμη ζωής. Αυτό από μόνο του είναι το πνεύμα της νεότητας, το πνεύμα της αποπληρωμής του χρέους ευγνωμοσύνης μας. Ας ασπαστούμε αυτό το πνεύμα κι ας το μεταδώσουμε παντού στις κοινότητές μας. Ο Νίτσιρεν Νταϊσόνιν γράφει: «Τρία πράγματα είναι απαιτούμενα – ένας καλός δάσκαλο, ένας καλός πιστός και μια καλή διδασκαλία – για να είναι αποτελεσματικές οι προσευχές σου και οι καταστροφές να εξαλειφθούν από τη χώρα» (WND-1, 880). Δεν πρέπει να ξεχάσουμε ποτέ ότι, επειδή συναντήσαμε έναν καλό δάσκαλο, μπορέσαμε να συναντήσουμε μια καλή διδασκαλία. Επειδή αγωνιζόμαστε να υλοποιήσουμε τα ιδανικά του μέντορά μας, μπορούμε να σπάσουμε το κέλυφος των δικών μας περιορισμών και να εκδηλώσουμε την εγγενή δύναμη της ζωής μας. Τώρα είναι η εποχή για όλους εμάς να ορθώσουμε το ανάστημά μας ως καλοί μαθητές σε αλληλεγγύη με τους νέους, με στόχο να αυξήσουμε σημαντικά τον αριθμό των μελών μας που διαθέτουν νεανικό πνεύμα, έχοντας την πεποίθηση ότι η νίκη είναι ο αληθινός δρόμος των μαθητών, όπως μας δίδαξε ο πρόεδρος Ικέντα! (Μεταφρασμένο από τα ιαπωνικά στα αγγλικά από το τεύχος Φεβρουαρίου 2024 της Daibyakurenge, του μηνιαίου περιοδικού μελέτης της Σόκα Γκάκκαϊ)
3 The Wisdom for Creating Happiness and Peace (Η σοφία για να δημιουργήσουμε ευτυχία και ειρήνη), σ.σ. 28.27

Άρθρο σύνταξης του προέδρου της Σόκα Γκάκκαϊ, Μινόρου Χαράντα

No. 11415
Άρθρο σύνταξης του προέδρου της Σόκα Γκάκκαϊ, Μινόρου Χαράντα
Τώρα είναι η στιγμή να προοδεύσουμε με πνεύμα ευγνωμοσύνης
Κάθε Πρωτοχρονιά μου έρχεται στον νου μια ανάμνηση που έχω από τον Πρόεδρο Ικέντα. Τριάντα χρόνια πριν [το 1994], παρευρέθηκε σε συναντήσεις γκόνγκιο στην έδρα της Σόκα Γκάκκαϊ στο Σινανομάτσι του Τόκιο την 1η Ιανουαρίου και στην «Αίθουσα Μνήμης – Τσουνεσαμπούρο Μακιγκούτσι», στο Χατσιότζι του Τόκιο στις 2 Ιανουαρίου.
Δεν πρόσφερε μόνο ενθάρρυνση σε αυτές τις εκδηλώσεις, αλλά επίσης αφιέρωσε χρόνο, πριν και μετά τις συναντήσεις, για να απευθύνει χαιρετισμό στα μέλη και να μιλήσει μαζί τους, σφυρηλατώντας έτσι σχέσεις γεμάτες νόημα. Θυμάμαι πως σχεδόν 2.000 συμμετέχοντες παρίσταντο τις δύο αυτές ημέρες.
Οι αλληλεπιδράσεις εκείνες ήταν κάτι περισσότερο από απλές συζητήσεις. Ο πρόεδρος Ικέντα μου είπε κάποτε: «Με τη σκέψη ότι μπορεί να μην ξαναδώ ποτέ αυτό το άτομο, αντιμετωπίζω την κάθε συνάντηση σαν να είναι το τελευταίο λεπτό της ζωής μου.» Πιστός σε αυτά τα λόγια, κατέβαλλε έντονες προσπάθειες κάνοντας ό,τι ήταν δυνατόν για να ενθαρρύνει το κάθε άτομο εκεί, αποφασισμένος να τους εμπνεύσει να αναλάβουν δράση και να συνεχίσουν να ασκούνται στον Βουδισμό του Νίτσιρεν σε όλη τους τη ζωή.
Ο πρόεδρος Ικέντα παρευρέθηκε στις πρωτοχρονιάτικες συναντήσεις γκόνγκιο την επόμενη χρονιά και τη μεθεπόμενη επίσης.
Δίνοντας όλο του το είναι κάθε στιγμή, αλληλεπιδρούσε με ειλικρίνεια και σφυρηλατούσε εγκάρδιες σχέσεις με όσο περισσότερους ανθρώπους μπορούσε. Από την αρχή της χρονιάς μας έδειξε με τη δική του συμπεριφορά ότι ο διάλογος ενός-προς-ένα είναι η κινητήρια δύναμη για την πρόοδο.
*
Όταν ήταν νέος ο πρόεδρος Ικέντα ,επισκεπτόταν τον μέντορά του, Τζόσεϊ Τόντα, στο σπίτι του την Πρωτοχρονιά, για να του ευχηθεί και για να ξεκινήσει τη χρονιά μαζί του. Διατήρησε το ίδιο πνεύμα αμετάβλητο ακόμα και μετά τον θάνατο του προέδρου Τόντα.
Στη συνάντηση τομεαρχών της Σόκα Γκάκκαϊ που πραγματοποιήθηκε την επομένη της ημέρας του θανάτου του μέντορά του, ο πρόεδρος Ικέντα είπε: «Πιστεύω πως ο πρόεδρος Τόντα συνεχίζει να ζει αιώνια στην Σόκα Γκάκκαϊ, στην καρδιά του καθενός από εμάς, των μαθητών του.» Ο καλύτερος τρόπος για να δείξουμε την ευγνωμοσύνη μας στον μέντορά μας, δήλωσε, είναι να διεξάγουμε έναν αγώνα για τον οποίο θα μπορούμε περήφανα να του αναφέρουμε: «Σένσεϊ! Δες πόσο πολύ έχουμε προωθήσει το κόσεν-ρούφου!»
Σήμερα ξανά, θα παλέψω! Σήμερα ξανά, θα νικήσω! Ξεκινώντας πάντα με αυτό τον όρκο προς τον μέντορά του, ο πρόεδρος Ικέντα κατάφερε να κάνει την Σόκα Γκάκκαϊ την παγκόσμια οργάνωση που είναι σήμερα.
Ο πρόεδρος Ικέντα έχει σφυρηλατήσει βαθιούς δεσμούς στη ζωή του καθενός από εμάς – δεσμοί που είναι αιώνιοι. Συνεχίζει να ζει μέσα στην καρδιά μας.
Τώρα, καθώς ξεκινάμε αυτό το έτος μιας καινούριας αρχής για μια νεανική Σόκα Γκάκκαϊ παγκοσμίως, ανοίγοντας τον δρόμο για τη θριαμβευτική εκατονταετηρίδα της ίδρυσης της Σόκα Γκάκκαϊ, ας προχωρήσουμε μπροστά με την επιθυμία να επιδείξουμε την ευγνωμοσύνη μας στον μέντορά μας!
Η Σούτρα του Λωτού δηλώνει: «Εκείνοι οι άνθρωποι που είχαν ακούσει τον Νόμο/ κατοικούσαν εδώ και εκεί, σε διάφορους κόσμους του Βούδα/ και συνεχώς ξαναγεννιόνταν κοντά στους δασκάλους τους»1. Χαράζοντας αυτά τα λόγια στην καρδιά μας, μαζί ας δημιουργήσουμε ένα αξιοσημείωτο ρεκόρ ανάπτυξης ώστε να μπορούμε να δηλώσουμε περήφανα στον μέντορά μας: «Δες πόσο πολύ έχουμε προωθήσει το κόσεν-ρούφου!»
(Μεταφρασμένο από τα ιαπωνικά στα αγγλικά από το τεύχος Ιανουαρίου 2024 της Daibyakurenge,του μηνιαίου περιοδικού μελέτης της Σόκα Γκάκκαϊ)
1Η Σούτρα του Λωτού, Π. Μπολανάκης, εκδόσεις Κέδρος, Αθήνα 2006, 7ο κεφάλαιο «Η παραβολή της πόλης φάντασμα», σ. 217. [Σ.τ.Μ.]

No. 11380

Άρθρο σύνταξης του Προέδρου της SGI, Νταϊσάκου Ικέντα
Φέγγοντας ως οι λαμπρότεροι φάροι της ελπίδας σε ολόκληρο τον κόσμο
Τον Δεκέμβριο του 1955 ο δεύτερος πρόεδρος της Σόκα Γκάκκαϊ, Τζόσεϊ Τόντα, ανακοίνωσε την απόφασή του να αγωνιστεί στο έπακρο την επόμενη χρονιά για να εξασφαλίσει ότι το κάθε μέλος θα κατάφερνε να αποκομίσει όφελος κι έτσι θα μπορούσε να πει σε όλο τον κόσμο: «Κοιτάξτε τι έχουμε καταφέρει!»1
Το 1956, τα μέλη μας στο Κανσάι και εγώ, συνδεδεμένοι με βαθιούς καρμικούς δεσμούς, ασπαστήκαμε τον φλογερό όρκο του μέντορά μας και δώσαμε με χαρά μια μεγάλη ώθηση για χάρη «της ευημερίας του Θαυμάσιου Νόμου»2 και για να πραγματοποιήσουμε το ιδανικό της «καθιέρωσης της ορθής διδασκαλίας για την ειρήνη στη χώρα.» Μεταμορφώνοντας το κάρμα τους σε αποστολή όλοι έκαναν να ανθίσουν στη ζωή τους θαυμάσια οφέλη ανθρώπινης επανάστασης και μαζί πέτυχαν μια εκπληκτική νίκη για τους ανθρώπους, επίτευγμα που όλοι θεωρούσαν αδύνατο.3
Προσπαθώντας να κάνουν το αδύνατο δυνατό και εφαρμόζοντας την «στρατηγική της Σούτρας του Λωτού»(WND-1, 1001) τα πολύτιμα μέλη μας από το Κανσάι και εγώ, ενστερνιστήκαμε απόλυτα ένα συγκεκριμένο απόσπασμα από τα γραπτά του Νίτσιρεν Νταϊσόνιν. Ήταν λόγια που απευθύνονταν στον Σίτζο Κίνγκο, ο οποίος συνόδευσε τον Νταϊσόνιν κατά τον Διωγμό στο Τατσινοκούτσι, έτοιμος να πεθάνει στο πλευρό του:
Σε απαρνήθηκαν τα αδέρφια σου, σε φθόνησαν οι σύντροφοί σου, σαμουράι, … και σε μίσησαν άνθρωποι σε ολόκληρη την Ιαπωνία … Επομένως, αφού απέδειξες πως είσαι ο πρώτος σύμμαχος της Σούτρας του Λωτού σε όλη την Τζαμπουντβίπα [σε ολόκληρο τον κόσμο], αναμφίβολα οι ουράνιοι θεοί του Βράχμα και του Σάκρα δυσκολεύονται να σε εγκαταλείψουν.
Το ίδιο ισχύει και για σένα όσον αφορά την επίτευξη της φώτισης του Βούδα. (WND-1, 946)
Ο Νίτσιρεν Νταϊσόνιν, ο Βούδας της Σύγχρονης Εποχής του Νόμου, γνωρίζει όλες μας τις προσπάθειες. Η οικογένειά μας της Σόκα προχωρά ακούραστα για το κόσεν-
1 Μεταφρασμένο από τα ιαπωνικά. Βλέπε Josei Toda, TodaJoseizenshu (Άπαντα του Τζόσεϊ Τόντα), τόμ. 4 (Τόκιο: Seikyo Shimbunsha, 1984), σ. 405.
2 Τμήμα της αφιέρωσης που είναι χαραγμένη στο Τζότζου Γκοχόνζον στο κεντρικό αρχηγείο στο Κανσάι. Ολόκληρη η αφιέρωση αναφέρει: «Για την ευημερία του Θαυμάσιου Νόμου και την εκπλήρωση όλων των προσευχών.»
3 Αναφορά στην Καμπάνια της Οσάκα. Τον Μάιο του 1956, τα μέλη από το Κανσάι, ενώνοντας τις δυνάμεις τους γύρω από τον νεαρό Νταϊσάκου Ικέντα, ο οποίος είχε σταλεί από τον δεύτερο πρόεδρο της Σόκα Γκάκκαϊ για να τους υποστηρίξει, αύξησαν τον αριθμό μελών της περιοχής τους κατά 11.111 οικογένειες σε ένα μόλις μήνα. Στις εκλογές που πραγματοποιήθηκαν δύο μήνες μετά, τον Ιούλιο, ο υποψήφιος που υποστήριζε η Σόκα Γκάκκαϊ κέρδισε μια έδρα στο Κοινοβούλιο, ένα επίτευγμα που θεωρείτο τελείως αδύνατο εκείνη την εποχή.
2
ρούφου, απτόητη από τους άστατους ανέμους της κοινής γνώμης. Χωρίς αμφιβολία, θα επαινούσε στο έπακρο τον καθένα από εμάς ως «τον κύριο σύμμαχο της Σούτρας του Λωτού σε ολόκληρο τον κόσμο.»
Όποια δυσκολία κι αν αντιμετωπίζουμε, ας προχωράμε πάντα μπροστά θαρραλέα με υπερηφάνεια και πεποίθηση. Οι ουράνιες θεότητες με επικεφαλής τον Βράχμα και τον Σάκρα θα μας προστατεύσουν οπωσδήποτε. Πράγματι, πρέπει να είμαστε αποφασισμένοι να τις επικαλεστούμε, για να ενεργήσουν με την διακαή επιθυμία να μας προστατεύσουν ως Βούδες στις συναθροίσεις μας.
Κι ας δείξουμε στην κοινωνία ότι η ζωή μας είναι έμπρακτη απόδειξη της διδασκαλίας του Νταϊσόνιν ότι «Βουδισμός σημαίνει να νικάς» μέσω της ακλόνητης πίστης και της ανθρωπιστικής μας συμπεριφοράς ακριβώς όπως ο Σίτζο Κίνγκο.
Η νεανική μας Σόκα Γκάκκαϊ παγκοσμίως ετοιμάζεται να κάνει ένα καινούριο ξεκίνημα [με την αρχή του νέου έτους], καθώς βάζουμε σε εφαρμογή την κατεξοχήν παγκόσμια φιλοσοφία του σεβασμού για τη ζωή και καθώς εργαζόμαστε για να σφυρηλατήσουμε και να διευρύνουμε το πρώτιστο παγκόσμιο κίνημα των ανθρώπων.
Με την πάντα νεανική δύναμη ζωής των μποντισάτβα της γης, ας φέγγουμε ως οι λαμπρότεροι φάροι της ελπίδας σε ολόκληρο τον κόσμο!
Όπως τα μέλη μας στην Ευρώπη τραγουδούν στο ρεφραίν του νέου τους τραγουδιού: «Ο ήλιος ανατέλλει στην καρδιά μου/ Θα κερδίσουμε αυτή τη νίκη/ Διαρκής ειρήνη στη γη/ Για ολόκληρη την ανθρωπότητα.»4
Βράχμα και Σάκρα-
σας επικαλούμαι για να προστατεύσετε ευλαβικά
τους ευγενείς νέους
που αγωνίζονται με όλο τους το είναι
για το κόσεν-ρούφου!
(Μεταφρασμένο από τα ιαπωνικά στα αγγλικά από το τεύχος Δεκεμβρίου 2023 της Daibyakurenge, του μηνιαίου περιοδικού μελέτης της Σόκα Γκάκκαϊ)
4Στίχοι από το τραγούδι «Ο ήλιος ανατέλλει στην καρδιά μου» (“Sun Rises in My Heart.”)